Peti godišnji međunarodni konkurs za epska pesničko priznanje i nagradu “ZLATNE GUSLE” Ljubljana 2017
Izveštaj komisije za dodelu međunarodne literarne nagrade »Zlatne gusle« Ljubljana 2017 – Saveza srpske dijaspore Slovenije i Udruženja srpskih književnika Slovenije
Dana 07. juna 2017 godine u Ljubljani održan je sastanak komisije za dodelu literarne nagrade i priznanja Zlatne gusle, Saveza srpske dijaspore Slovenije i Udruženja srpskih književnika Slovenije. Strukovna komisija (žiri) pregledali su 19 radova (od kojih je bilo 7 nepotpunih) preostali su u roku, predviđenim propozicijama konkursa, prispeli na adresu Saveza srpske dijaspore Slovenije i USKS. Intelektualni radovi pristigli su iz sledećih zemalja: Francuske, Austrije, Srbije, Srpske – BiH, Hrvatske, Crne Gore i Slovenije. Komisija je pregledala spomenute radove i zaključila da propozicijama konkursa, kao i literarnim kriterijama odgovaraju sledeća autorska dela: epskog pesnika Slobodanu Milivojevu Čurović Apis (epska pesma Himna guslama), epskog pesnika i guslara Marka Lučića (pesma Boj na Dubici), i epskog pesnika Saše Nikolića (epska pesma Republika Spska), navedenim redosledom izabrani su i nagrađeni. Tom prigodom biće upriličeno posebno pesničko veče uz dobitnike nagrada i vrhunske pesnike tih vrednih priznanja i slično.
Napomena – navedene nagrade i priznanja biće uručena u velikoj dvorani zgrade Linhartova cesta broj 13 u Ljubljani u naselju Bežigrad kroz veliku kulturno umetničku prezentaciju »8. VESELI DANI SRPSKE DIJASPORE SLOVENIJE« 26.08.2017 godine uz kulturni program koji počinje u 19:00 sati. Mada kulturni defile već kreće u 13:00 sati ispred zgrade Linhartova cesta 13, Ljubljana Bežigrad. Nakon kojeg čeka ručak (roštilj) sve učesnike u dvorištu pravoslavne crkve svetog Ćirila i Metoda u Ljubljani.
Molimo sve navedene pesnike, da potvrde svoj cenjeni dolazak, kako bi im organizovali ručak i doručak, kao i prenoćište u hotelu, neka to potvrde naj kasnije do 30. jula 2017 putem (00386-41369457) e-adrese: [email protected].
Za sve nagrađene pesnike Zlatne gusle 2017 hotelski smeštaj (jedno noćenje) i putne troškove (autobuska ili vozna povratna karta) snosiće organizator.
Iskrene čestitke svim učesnicima, a dodatno najboljima od najboljih!
Organizatori SSDS i USKS.
HIMNA GUSLAMA
Gusle moja muziko najslađa
Što nas dižeš iz tame beznađa
Gusle moje pjesmo bez zaklona
Gusle moje srpskoga zakona ,
Gusle hrano Srbinovih rana
Ogledalo čuvenih megdana.
Iz javora Bog Vas je sazdao
I dušu je magijsku Vam dao
Pred svijetom da se Srbin zori
Kad svi ćute Guslar progovori.
Prvo naše i potonje slovo
Iskopnište i lelek , Kosovo.
Pjesme nade , tragediju bola
Sve podvige sa Vučjega Dola
Guslari se istorijom pjane
I gudalom zovu Vidovdane.
Sa ponosom rumene nam lica
Krvava li bješe Bregalnica
Divota je što guslar podari
Kad se pjeva Ceru , Kolubari
Pominju se ustanci i bune
Da pamtimo Grahovce , Medune
Od gusala nema nikad sana
Dok slušamo iguman Stefana
Gusle jače šamute od pića
Vaskrsnuće Srbin do Božića!
Gusle sunce iz čistoga grla
Vječna , stara pjesma neumrla.
Zvuk gusala začarao vile
Junacima posestrime bile…
Gusle moje srce javorovo
Vi ste dika , oko Srbinovo
Gusle moje anđelskoga zvuka
Probudite Mandušića Vuka
I sve druge srpske sokolove
Za besmrtne pogibije nove .
Srbske gusle , Srbin ima slavu
Za slobodu položio glavu.
Guslama se prislužuju Bogu
Vasiliju , moli se Ostrogu!
Gusle suzo , srpska slikovnice
Išarana kroz nože i hice.
Gusle moje , moja melemnice
Najčistije Srbinovo lice
Otpjevaj nam pjesmu ,hoću ovu:
„Dogodine braćo , na Kosovu!
Autor pesnik: Slobodan M. Čurović Apis
BIOGRAFIJA
Slobodan Milivojev Čurović Apis, rođen je 26.5.1964. god. u Bijelom Polju .
Diplomirao na Filološkom fakultetu u Beogradu (odsjek za jugoslovenske književnosti i opštu književnost ). Magistrirao na Ekonomskom fakultetu u Podgorici. Bio je dugogodišnji profesor srpskog jezika i lijepe književnosti u Ekonomskoj školi «Mirko Vešović« u Podgorici, koji je odbio da predaje maternji jezik. Bibliotekar i otac tri sina , Milivoja , Vladana i Tadije .
Književnik i književni kritičar – Objavio je sljedeće knjige :
»Đavolje čavčanice« (pjesme); »Bijelo boja oproštaja« (pjesme); »Bajka o cvijetu« (priče za djecu); »Obični životi« (roman); »Moleban za oglašenog« (pjesme , priče); »Braćo S (v) rbi !« (satirična poezija); »Podgorički grafiti « (prva knjiga grafita u Crnoj Gori koja je doživjela dva izdanja. »Gorom ide gorom razgovara« (Antologija hajdučke poezije); »U neko proljeće neprilično smrti« (poezija); „Vojnik Boga svog„ ( prva knjiga pjesama u Crnoj Gori o mitropolitu Amfilohiju); „Internetosofija – globalistički katanac za pravoslavnog čovjeka“ (esej o savremenom porobljavanju čovjeka); „Tako je zborio vojvoda Marko Popović“; „Pravoslavni srpski kalendar“; Priredio Zbornike: „Princip ponovo u Beču“(zbornik pjesama o Gavrilu Principu; „Njiva Bojna neosvojna“ (zbornik pjesama o Mojkovačkoj bici); „Glava koja svijetli“(zbornik eseja o svetom Jovanu Vladimiru); „Duše hristovidne“(knjiga poezije) i „Mučenice i mučenici srbski“. Za svoj književni rad dobio od Udruženja književnika Crne Gore, prestižnu nagradu« Marko Miljanov «, 2004. god. za roman« Obični životi « i priznanje “Vidovdanska povelja“ za „Pravoslavni srpski kalendar.“
Poezija mu je prevođena na ruski i bugarski jezik . Zastupljen u nekoliko Antologija poezije i aforizama. Član je Udruženja književnika Srbije i Udruženja književnika Crne Gore. Tvorac umjetničkog projekta »Ars fluid« i predsjednik NVO «Apis» – Amanet pisma i srbstva , Književnog kluba „Marko Miljanov„ i Uskočko guslarsko-pjesničkog društva „Petar Kršikapa.“ Povjerenik Udruženja“Ćirilica“ za Podgoricu čiji je predsjednik Dobrica Erić.
BOJ NA DUBICI
Evo mjesta i evo prilike,
da zapjevam za ljude velike,
za njihove bitke i megdane,
kako đaci otadžbinu brane.
Banjalučkog vojnog školskog centra,
od ološa iz bijela sv'jeta,
vode borbu nebrojano dana,
s r'jeke Une pa do r'jeke Janja.
Kad jezičak stajaše na vazi,
tad odnekud stižu crni vrazi,
banu vojska Atlantskoga pakta,
i stadoše na stranu Hrvata.
U jednome sudbonosnom danu,
sva Krajina u živ oganj planu,
stižu glasi od Dubice grada,
da boj bije Dubička brigada.
Od silnoga praha i olova,
popuštaju krila sokolova,
poginulo četrdeset druga,
a kolona ustaša je duga.
Hoće preći preko hladne Une,
mogu naše pomrsit račune,
amfibije preko vode Save,
prijete gradu čuda da naprave.
Ide pogan, sramota ih bila,
već su trin'est zaklali civila,
Prijedoru dobro se ne piše,
šalj'te pomoć što možete više.
Glavnom štabu ne preosta ništa,
no pitomce slati put bojišta,
Ratko Mladić iz Glavnoga štaba,
hitno zove Banjaluku grada,
generala doziva Borića,
i pozdravlja Ristu Ninkovića.
On ovako njemu poručuje,
iz Dubice dobar glas ne čujem,
Ninkoviću pouzdanje naše,
u Dubicu ulaze ustaše.
Komandantu Đurguz Panteliji,
a na glavnoj borbenoj liniji,
dogorjela zublja do nokata,
stradaće nam narod od Hrvata.
Brže kreni svoga bataljona,
Prijedoru nek ide kolona,
a odatle Kozarskoj Dubici,
gdje ustaški nadiru krvnici.
Krenuli su sivi sokolovi,
i pjesma se junačka zaori,
držite se braćo Dubičani,
vama stižu pitomci mlađani,
i sa njima još mlađi vodnici,
junačkijeh djedova potomci,
sa Kozare i svih srpskih brda,
kod kojih je srpska vjera tvrda.
Pred njima je mlad kapetan Darko,
i do njega poručnik Marinko,
predvodi ih Risto Ninkoviću,
prava slika Miloš Obiliću,
pukovniče nosi epolete,
jedva čeka da krvnike sret'e.
On će s pjesmom i borbu voditi,
i Dubicu Srpsku odbraniti,
protivniku kad vidješe lice,
reče vođa srpske jedinice,
zbori soko k'o stari vojvoda,
u odbrani zemlje i naroda.
A shvatiće svako Srbin ko je,
sad životi vaši ne postoje,
to je vama zadaća velika,
juriš, braćo, na našeg krvnika,
na pomolu smrti i poloma,
u vatru je upala kolona.
Bože mili čudnijeh čudesa,
zemlja gori, tresu se nebesa,
grmi, puca, munje sijevaju,
mrtve glave ustaša zijevaju.
Još evo ti metalnijeh ptica,
spustila se nisko letilica,
da radarsko oko ne prim'jeti,
ustašama iznad glava leti.
To Živomir hrabri Ninkoviću,
na njegovom brzome „Orliću“,
prosu čelik dušmanu na glavu,
i junačku zadobio slavu.
Živomira Strahinjićem zovu,
k'o Strahinjić Turke po Kosovu,
on razagna ustašku armadu ,
i odleće Banjaluci gradu.
Krenu opet ljuta pješadija,
ustašama dođe pogibija,
kliknu Ćurguz iz grla bijela,
samo naprijed vojsko moja smjela.
Kada čuše ovog ljutog risa,
na ustaše vojska mu kidisa,
što ubiše na zemlju je palo,
što preživje bježati se dalo.
Pobjegoše preko vode Save,
ali mnogi ostaše bez glave,
kraj krvave ležati rijeke,
na granici srpske kolijevke.
Kada oganj prestade da gori,
opet pjesma junačka se ori,
komandante mole te djevojke,
da im pustiš sa Dubice momke,
da ih pustiš nekoliko sati,
pa ih opet na Dubicu vrati.
Branićemo Kozarsku Dubicu,
i cijelu Srpsku Republiku,
branićemo kuće i domove,
branićemo djecu i djedove,
od ustaških prokletih koljača,
od Klintona i Helmuta Kola.
Ova pjesma eto pripov'jeda,
kako Srbin svoje zemlje ne da,
od svega je sloboda milija,
ona uv'jek kao sunce sija.
Autor pesnik: Marko Lučić
DOKTOR KOSTIĆ
Evo savih gusle preko krila
da vam pjevam, braćo moja mila.
Za jednoga srpskoga junaka,
što ga lako viš’ ne rađa majka.
Neka nova pokoljena znadu
da je rođen u Mrkonjić Gradu.
U hiljadu devetoj stotini,
a pedeset i sedmoj godini.
Zora, petog avgustovskog dana,
obradova Mitru i Dušana.
Nasta radost u domu Kostića,
Bog im dade i drugog sinčića.
Slavilo se nekoliko dana,
rad rođenja sina im Dragana.
Dragan bješe od samog rođenja,
s vrlinama što ih drugi nema,
školova se usred rodnog grada,
pored svoga brata Milorada.
I u školi odličan je bio,
sa zlatnom se značkom zakitio.
Ovu značku đaci dobijaju
kad ocjene petice imaju.
Njegove ga plemenske vrline
na fakultet vode medicine.
Da bi tako mogao pomoći
kad su ljudi u bolnoj teškoći.
Pokraj Jale u Tuzli studira,
u redovnom roku diplomira.
Pa se vrati svome rodnom gradu
i ljekarskom posveti se radu.
Onda užu struku odabira
hirurgiju specijalizira.
U glavnome gradu Beogradu
i djevojku zavolio Radu.
Što pod srećnom rodila se zv'jezdom,
sa njom savi porodično gnijezdo.
Nastaviše sa srećom da žive,
kraj Vrbasa, a na ušću Plive.
Tu građani Jajca im se dive,
za dobrotu i vrline njine.
Kuća im se srećom ispunila
kad dobiše ćerkicu i sina.
Još ljubavi napretek imaju,
za svojega Mladena i Maju.
Ali mira dugo biti neće,
devedeset druge u proljeće.
Crni oblak nad zemljom se hvata,
kada dođe do građanskog rata.
Poruši se temelj zemlje naše,
kad na scenu dođoše ustaše.
Da veliku stvaraju Hrvatsku,
vrelu krvcu prosuli su bratsku.
Sa njima su „braća“ Muslimani,
huškaju ih mnogi Evropljani.
Svako svoje interese ima,
udariše složno po Srbima.
Bog i pravda na srpskoj su strani,
opet Srbin svoju zemlju brani.
Kad se kolo krvavo zaplete,
dobrovoljci hitaju u čete.
Doktor Kostić dobrovoljac prvi,
ne htje žalit života ni krvi.
Srpski vojnik posta prvog maja,
pa on krenu iz rodnoga kraja.
Devetoga pređe Semešnicu,
i tu ratnu osnova bolnicu.
U Slatini, u osnovnoj školi,
gdje će mnogi rane da preboli.
Kol'ko bi se upalilo svijeća
doktorova ne bi umijeća.
I njegovih plemenitih grudi
u svijetu sada znaju ljudi.
Svjetskog glasa stručnjaci se dive,
on je mrtve vraćao u žive.
Ranjenijeh jedna je hiljada
u životu što ostaše tada.
Sto pedeset teških ranjenika,
stradali bi od svojih krvnika.
Život im je visio o koncu,
zahvalni su velikome borcu.
Što skalpelom tešku borbu vodi,
pa ostaše živjet u slobodi.
Od hiljade bješe jedan prvi,
u sopstvenoj kupao se krvi.
Na Uriji dvades't petog maja,
Brane Draško sa Kutanjskog kraja.
Kakav bješe, kukala mu majka,
izbušene grudi u junaka.
Njega vješta doktorova ruka
ote smrti i spasi od muka.
I još jedno čudo neviđeno,
dvades't petog maja doživljeno.
Kada metak Željku Stanišiću
u srčanom zastade mišiću.
Doktor rukom mađioničara
da junaku srce ne raspara.
Izvadi ga i život mu spasi
i o tome pročuše se glasi.
Širom zemlje i cijelog sv'jeta,
do Ženeve zovu da prošeta.
Stiže poziv iz kliničkog centra,
od vlasnika Grbića Radeta.
Na klinici posao mu daje,
doktor Kostić za to i ne haje.
Milija je njemu otadžbina,
no Ženeva i gospoda njena.
Otadžbina druga mu je mati,
on nastavi borce spašavati.
Sve do kraja krvavoga rata,
dok slobode otvore se vrata.
Do rođenja Srpske Republike,
zasluge su doktora velike.
U vihoru ove teške bitke,
imao je svoje saradnike.
Mladi hirurg Nebojša Terzija,
operisa i rane zavija.
Dvije sestre Rosa i Nevenka,
pamtiće ih mnogi dovijeka.
I spominjat dugo po imenu,
hvala nek je i njima i njemu.
Autor pesnik: Marko Lučić
BIOGRAFIJA
Marko Lučić
Nastavnik biologije i hemije u penziji. Rođen 14. 03. 1947. u Bukoviku, Sokolac, Republika Srpska. Epsku poeziju, gusle i guslare volio odmalena. Član GD „Janković Stojan“ u Banjoj Luci od samog osnivanja, a danas je predsjednik skupštine Društva. Napisao više epskih pjesama, napravio 366 gusala, 250 ikona, 160 plosaka i nešto suvenira. Njegovi radovi su raznijeti širom svijeta, do Australije, Kanade, Amerike, pa čak i do Japana. Izveo četrdeset generacija učenika i često, uz biologiju, pričao im o značaju gusala, pravoslavne vjere i manastira za očuvanje srpske kulture i razvoj nacionalne svijesti.
SRBIN VJERE PRAVOSLAVNE
Od Srbije do Australije,
Amerike, Kanade, Rusije,
po Evropi do grada Londona,
dvanaest nas ima miliona.
Gdje živimo, tu crkve gradimo,
za život se borimo, radimo,
Krsnu slavu svoju proslavljamo
i zajedno pjesmu zapjevamo.
Poštujemo svoje pravoslavlje
i čuvamo naše svetosavlje.
Gdje god bili i gdje god nas ima
pomažemo mi jedni drugima.
Oj, Srbine vjere pravoslavne!
Istorije junačke i slavne!
Gdje god dođeš reci jasno svima
po cijelom sv'jetu da nas ima.
Autor pesnik:Saša Nikolić
REPUBLIKA SRPSKA
Republika Srpska sve je sada;
od Trebinja do Novoga Grada,
od Šipova i do Mrkonjića,
Bijeljine, pa do Berkovića.
Tu najljepše sviću rujne zore;
s Leotara, pa do Zelengore,
s Jahorine i sa Romanije,
od Manjače pa do Semberije.
Sve od Une, pa do Drine krive;
Pravoslavni Srbi moji žive,
tu su Srbi od pamtivijeka,
to je naša stara kolijevka.
Republiko Srpska najmilija,
tebe čuva Sveti Vasilija,
Sveti Stefan i ostali sveci,
tu su naši svi živjeli preci.
Republiko Srpska, zemljo naša,
ovom pjesmom pozdravlja te Saša,
tebi pjesme i stihove pišem,
ja za tebe i živim i dišem.
Autor pesnik:Saša Nikolić
SRBI IZ SLOVENIJE
Pomoz Bog vam Srbi Slovenije,
pozdravlja vas guslar s Romanije,
Republike Srpske sa Balkana,
pozdravljam vas bratski ovog dana;
epskom pjesmom i srpskim guslama,
sa ponosom zapjevaću vama.
U istoj smo mi državi bili,
dok nas Srbe nisu razdvojili,
na šest nekih malih Republika,
nepravda je to braćo velika…
Autor pesnik:Saša Nikolić
BIOGRAFIJA
Saša (Ljubomira) Nikolić, rođen 03.01.1975. godine u Olovu, opština Olovo, Jugosalvija, BiH. Završio srednju ekonomsku školu i Pravni fakultet. Do 1996. godine živio je u svom rodnom selu Drecelj kod Olova, a od 1996 do danas nastanjen je u Palama, u ulici Jovana Dučića br.18, opština Pale, Republika Srpska
Od svoje osamnaeste godine, odnosno od 1993 piše epsku poeziju. Do sada je objavio sedam knjiga i to: Tragovi slobode 2000, Srbi-Drecelj i Dreceljani 2012, Život u pjesmi 2013, Crkva u Drecelju 2015, Paljanska policija 2016, Pravoslavlje 2017 i Orlovi lavljeg srca 2017. Oženjen je, otac je četvoro djece.
Na festivalu u Ljubljani 2017 godine recitovaće epske pjesme objavljene u knjizi Pravoslavlje i to pjesmu: Srbi vjere pravoslavne i Republika Srpska.
